Lid van verdienste Marinus Raijmakers overleden

Lid van verdienste Marinus Raijmakers overleden

In memoriam Marinus Raijmakers

Het is voor onze vereniging een ongekend verdrietige maand Januari. Gisteren werd bekend dat lid van verdienste Marinus Raijmakers is overleden.

De toenmalige redactieleden van de Molenvenner in de tijd dat deze nog gedrukt werd, hebben een mooie in memoriam geschreven. Deze ontvangen alle leden in de mailbox en is onderstaand te lezen.

Wij wensen familie, vrienden, kennissen en alle dierbaren enorm veel sterkte met dit verlies, onze gedachten zijn bij hen.

Namens het hoofdbestuur, jeugdbestuur en alle leden.

 

Marinus Raijmakers, 1935-2021

Verdrietig hebben wij kennisgenomen van het overlijden van Marinus Raijmakers, op donderdagavond 28 januari 2021. Marinus, Lid van Verdienste, heeft door de jaren heen talloze elftallen van Stiphout Vooruit gefotografeerd en was lange tijd redactielid en bezorger van clubblad De Molenvenner. Hij overleed enkele dagen na zijn 86e verjaardag.

 Het vinden van een geschikte foto van Marinus voor bij deze in memoriam was nog niet zo eenvoudig. Stiphout Vooruit beschikt over een omvangrijk repertoire aan fotomateriaal en zeker de oudere leden zijn daarop goed vertegenwoordigd, maar Marinus niet. Ook wel logisch eigenlijk: hij stond vaker achter dan vóór de lens.

 

Hoffotograaf

De voormalig geschiedenisdocent aan het Carolus Borromeus College gold jarenlang als hoffotograaf van Stiphout Vooruit. Als actief lid kon je ervan uitgaan dat Marinus je team in de beginfase van het seizoen een keer opwachtte op het hoofdveld, met zijn camera al op het statief geschroefd en de stoelen al keurig gerangschikt. Keepers in het midden, iedereen de handen op de rug, beetje vrolijk kijken: klik.

Marinus gold niet als een van de grootste voetballers die Stiphout Vooruit ooit heeft voortgebracht. Zijn kracht lag vooral buiten de lijnen. Tijdens de wedstrijden van Stiphout Vooruit 1, waarin zijn zonen Marijn en Huib lange tijd speelden, liep Marinus altijd rondjes om het veld. In de buurt van goed gezelschap hield hij zijn pas dan even in, om her en der van gedachten te wisselen over het spel en het strijdplan. Marinus legde tijdens een wedstrijd van het vaandelteam waarschijnlijk meer meters af dan de meeste spelers.

 

De Molenvenner

Ook binnen de redactie van het in 2015 ter ziele gegane clubblad De Molenvenner was Marinus, een kleine twintig jaar lang, een gewaardeerd lid. Was er een foto nodig, dan trok Marinus met zijn spiegelreflexcamera en lenzencollectie naar het sportpark. Slechts een kleine voettocht, want hij woonde lang aan de overkant van de Gerwenseweg, aan de 1e Bosweg.

Marinus was de nestor van de redactie. Tot de teloorgang van het blad was hij uitstekend bij de tijd en kritisch naar de maatschappij. Op redactievergaderingen schroomde hij niet om zijn mening over de gang van zaken binnen de club, lokale politiek of desnoods het Witte Huis met zijn redactiecollega’s te delen. En te putten uit zijn peilloos diepe bron van historische feiten. De vergaderingen duurden altijd lang, ondanks dat de inhoudelijke behandeling van De Molenvenner nooit langer dan een uurtje in beslag nam. En was er weer een nieuwe Molenvenner verschenen, dan klom Marinus op de fiets om ze te bezorgen in de vier wijken die hij onder zijn hoede had. Na een botsing met een amateurwielrenner moest hij het ooit een tijdje rustig aan doen, maar Marinus krabbelde snel weer op.

 

Zorgen

De intensieve zorg voor zijn vrouw Riet, vorig jaar op 2 januari overleden, eiste merkbaar zijn tol. Toen Marinus een aantal jaar geleden niet kwam opdagen op het jaarlijkse Molenvenner-etentje in de zomer, was dat reden tot lichte ongerustheid. Niets voor Marinus; hij was altijd stipt en erg georganiseerd. Het bleek dat hij het geheel was vergeten. Later die avond, eenmaal aangeschoven aan tafel, deelde hij zijn zorgen met zijn tafelgenoten. De hele thuissituatie kostte hem veel kruim, zoveel was wel duidelijk. En ook Marinus werd er natuurlijk niet jonger op.

In de finale van zijn leven woonde Marinus niet meer in zijn geliefde huis aan de 1e Bosweg, in de natuur en tussen de kassen. Hij verhuisde naar De Lindeboom aan de Dorpsstraat, waar zorg dichterbij was. Een jaar nadat hij afscheid moest nemen van zijn geliefde vrouw, kwam op 28 januari ook een einde aan het leven van een bijzondere, warme en oprecht geïnteresseerde man die we binnen Stiphout Vooruit niet snel zullen vergeten. Ook al staat hij op slechts weinig foto’s.

Winfried, Marijn en Huib: veel sterkte om dit grote verlies een plekje te geven. In gedachten zijn we bij jullie.